பண்டிட்டும் மற்றும் பணக்காரரும்
கிராமத்தில் பண்டிட் இருந்தார். அவர் எல்லா வேதங்களையும் நன்கு அறிந்தவர். அவர் எல்லாவற்றையும் அறிந்திருந்தார், ஆனால், அவர் ஏழை. அவருக்கு வீடு இல்லை. அவர் தனது உணவையும் மிகுந்த சிரமங்களுடன் பெற்றுக்கொண்டார். அவரது உடைகள் கூட மிகவும் தேய்ந்து போயின.
எனவே, பண்டிதர் தனது உணவுக்காக பிச்சை எடுப்பார். அவர் வீடு வீடாக பிச்சை எடுத்தார். “தயவுசெய்து எனக்கு பிச்சை கொடுங்கள்”. அவரது பழைய ஆடைகளைப் பார்த்ததும் அவர் பைத்தியம் என்று பலர் நினைத்துக் கொண்டிருந்தார்கள். எனவே, “போ” என்று கூறி கதவை மூடினார்கள். பல நாட்கள் அவர் சாப்பிடக்கூட இல்லை.
ஒருமுறை அவர் புதிய ஆடைகளைப் பெற்றார். ஒரு பணக்காரன் அந்த ஆடைகளை பண்டிதரிடம் கொடுத்தான். அந்த புதிய ஆடைகளை அணிந்து அவர் முன்பு போலவே பிச்சை எடுக்கச் சென்றார். அவர் சென்ற முதல் வீட்டிற்கு, வீட்டுக்காரர், “ஐயா, தயவுசெய்து உள்ளே வாருங்கள். தயவுசெய்து உங்கள் உணவை எங்கள் வீட்டில் வைத்திருங்கள்” என்றார். இவ்வாறு கூறி, மிகுந்த மரியாதையுடன், உணவுக்காக பண்டிதரை உள்ளே அழைத்துச் சென்றார்.
பண்டிட் சாப்பிட அமர்ந்தார். பலவிதமான சூப்கள், இனிப்பு உணவு, வேதங்கள் மற்றும் இனிப்பு உணவுகள் சாப்பிடுவதற்கு வழங்கப்பட்டன.
முதலில் ஜெபம் செய்த பண்டிட், கையால் ஒரு இனிப்பு இறைச்சியை எடுத்து, “சாப்பிடு, சாப்பிடு!” என்று கூறி தனது புதிய ஆடைகளுக்கு உணவளிக்க ஆரம்பித்தார்.
அதைப் பார்த்ததும் வீட்டுக்காரர்கள் அனைவரும் ஆச்சரியப்பட்டார்கள், புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. எனவே, அவர்கள் இவ்வாறு கேட்டார்கள், “உடைகள் சரியாக சாப்பிடவில்லையா? ஏன் ஓ, பெரிய பண்டிட், நீங்கள் துணிகளுக்கு உணவு வழங்குகிறீர்கள்? ”
அதற்கு பண்டிதர் இவ்வாறு பதிலளித்தார், “உண்மையில் இந்த புதிய ஆடைகளின் காரணமாக நீங்கள் இன்று எனக்கு உணவு வழங்கினீர்கள். நேற்று இந்த வீட்டிலேயே நீங்கள் என்னை வெளியேறச் சொன்னீர்கள். இந்த உடைகள் காரணமாக நான் உணவைப் பெற்றதால், நான் அவர்களுக்கு நன்றியுள்ளவனாக இருக்கிறேன். இதனால்தான் நான் அவர்களுக்கு உணவளிக்கிறேன். ” வீட்டுக்காரர்கள் கொஞ்சம் வெட்கப்பட்டார்கள்.
ஒழுக்கம் (Moral Of The Story): ஒருபோதும் யாரையும் அவர்களின் கண்ணோட்டத்தால் தீர்ப்பதில்லை.
Tags: #Tamil Moral Stories #Moral Stories #Stories #Moral Stories Tamil
0 Comments